41 KERE MAŞALLAH!

Manisa’da, 69 yaşındaki Ali Caner Öztaşkın’ın, 41 yıllık eşi Alev Öztaşkın’a (55) olan aşkı dillere destan oluyor. İleri derecede Alzheimer hastası olan eşini biran olsun ilgisiz bırakmayan Ali dede, gerçek aşk tanımını “Bu zamana kadar o bana baktı. Şimdi de ben ona bakıyorum. O benim karakızım.”diyerek özetliyor.

Manisa’da, usul usul yağmurun yağdığı öncekigece, kafede oturan yaşlı bir çift, gecenin ilerleyen saatlerine kadar bütün vatandaşların ilgisini çekti. Eşine çayı, tostu kendi elleriyle yedirip içiren, ara ara aşk dolu bakışlar attığı eşinin yanaklarını okşayan, eşine sımsıkı sarılan 69 yaşındaki Ali Caner Öztaşkın, günün sonunda masalarına oturan muhabirimize hikâyesini anlattı. Çifti hayranlıkla izleyen vatandaşlar da, Öztaşkın çiftinin yanına oturarak yaşlı çiftin aşkını merakla dinlediler. BÜYÜK AŞK BİR DÜĞÜNDE BAŞLADI Konuşurken her cümlede duygulanan Ali dede, büyük aşkının öyküsünü şu sözlerle ifade etti; “Benim adım Ali Caner Öztaşkın. Emekli inşaat mühendisiyim. 1976 yılında Eskişehir’de gittiğim bir düğünde eşim Alev’i gördüm. Tabi, ilk görüşte başlayan bu aşkı aylar sonra nikah masasıyla süsledik. Bu evlilikten, biri kız diğeri erkek olmak üzere iki çocuğumuz dünyaya geldi. Çocuklarımızla birlikte aşkımızı da büyüttük. Çocuklarımız okuyup iyi birer eğitimci oldular. BÖBREK ALIP VERDİLER Yıllar sonra kızımızı geçirdiği bir rahatsızlıktan dolayı, Manisa’da bir hastaneye götürdük. Ancak hastanenin yaptığı yanlış tedavi ve ilaç uygulanması sonrası kızımız gün geçtikçe böbreklerini kaybetti. Yaşaması böbrek nakline bağlı kalan kızımın hayatı çapraz böbrek nakli uygulaması ile kurtuldu. Yani benim kızıma başka biri böbreklerini verdi. Böbreklerini veren kişinin kardeşinin de aynı rahatsızlığı vardı. Bunun karşılığında benim oğlum da böbreğini onun kardeşine verdi. ÜZÜNTÜYE DAYANAMAYAN ALEV ÖZTAŞ ALZHEİMER OLDU Kızımızın böbreklerini kaybetme süreci, oğlumuzun da kız kardeşini yaşatmak için kendi böbreklerini vermesi eşim Alev’i derinden üzdü. Bir süre sonra, ileri derecede Alzheimer hastası oldu. Kimseleri tanıyamaz, kendi kendine bakamaz oldu. Artık Alev’imin eli de kolu da benim. “O BENİM HAYATIM, KARAKIZIM” Ben onu çok seviyorum. O benim hayatım, karakızım. Dünyada bir tane daha karakız yoktur. Bu zamana kadar o bana baktı. Şimdi de ben ona bakıyorum. Bir dakika bile olsun yanından ayrılamıyorum. Bu yaşıma kadar birbirimizi hiç kırmadık. Sadece bir kere kızdım kendisine. İlk gün nasıl aşkla baktıysam, hala da öyle bakıyorum. Onun benim yanımda olması hiçbir kelimeyle tarif edilemez. “SARILMADIKLARI BİR GÜN YOKTUR” Ali Caner Öztaşkın eşine olan büyük bağlılığını anlatırken, yanlarına gelen kızları da anne ve babasını şöyle anlattı; “Annem ev hanımı olmasına rağmen iyi bir edebiyatçı iyi bir şairdi. 300’ün üzerinde şiirleri vardır. Ödüllü şiirleri de vardır. Birbirlerini bu kadar çok seven bir çift görmedim. Bazen annemi bize getiririz. Babam eve geldiğinde en az 5 dakika ayakta birbirlerine sarılıp kalırlar. Bu hep böyleydi. Mesela babam her akşam işten geldiğinde, apartmana girer, merdivenleri çıkarken elindeki anahtarla her adımda duvarı tıklatır, öyle gelirdi eve. Bu tıkırtıları duyan annem de her zaman önce rujunu sürer, öyle açardı kapıyı. Kapıda birbirlerine sarılmadan içeri girmezlerdi. Şimdi annem hasta. Kimi zaman hiç kimseyi tanımıyor. Beni bile tanımadığı zamanlar oluyor. Konuşmakta zorlanıyor. Biz ne dediğini anlamasak da babam onun bakışlarından her şeyi anlıyor. Yemeği kendi elleriyle yapar kendi elleriyle anneme yedirir. Onları yaşatan birbirlerine olan aşklarıdır.”