İŞÇİ KADINLAR GAZETEMİZ DENGE’YE KONUŞTU;

1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü’nde, çalışma hayatının içinde olan kadınlar, yaşadığı sorunlarınıvetaleplerini anlattı.

Manisa’da, işçi sınıfının bayramı 1 Mayıs Emek ve Dayanışma Günü büyük bir coşkuyla Cumhuriyet Meydanı’nda kutlandı. 1 Mayıs’ı kutlayan işçiler arasında birçok işçi kadın vardı. Bizde işçi kadınlarla, ayrıca kadının olmanın çalışma hayatında ki zorluklarını, koşullarını ve nasıl bir çalışma sistemi talep ettiklerini sorduk. “BASKI ALTINDA ÇALIŞMAK BİZİ ÇOK YORDU” Manisa Kadın Meclisi üyesi işçi bir kadın, “İş hayatında yasadığımız tacizler, baskı altında çalıştırılmalar bizi çok yordu” diye belirterek şu sözlere yer verdi; “ Kimi zaman kıyafetime karışan sistem kimi zaman üst amirlerin ve ülke içerisindeki ataerkil düşünce yapısı nedeniyle yaşadığımız taciz örneklerini defalarca çoğalttı. İş yükünün yanında ayrıca bu tür durumlarla ve düşük ücretle mücadele vermekteyiz. İnsanca çalışmak için sendikalaşma ve örgütlenme mücadelesi verirken diğer yandan taciz ve şiddete karsı direnmek içinde, Manisa Kadın Meclisini kurmuş olup, bu mecliste tüm kadınlarımızın yasadığı sorun ve problemleri çözmek için böyle bir çalışmayı sürdürmekteyiz. Amacımız insanca yasam, insanca çalışma şartları. Kadınların sesini her yerde yükselteceğiz. ” “KADIN İŞÇİLER LAVOBAYA BİLE İZİNSİZ GİDEMİYOR” Fabrikada çalışan başka bir işçi kadın, çalıştığı yerdetek başına lavaboya gidemediklerini, baskı altında olduklarını söyleyerek “Ben fabrikada çalışan kadın isçiyim. Baskılara başka bir örnek vermek gerekirse; lavaboyarahatça gidememe gibi sıkıntılar içinde çalışıyoruz. Lavaboya giderken bir sorumlu seçildi. Bir izin kartı var, o izin kartını almadan lavaboya gidemiyoruz. Giden arkadaş gidip gelene kadar başka bir ihtiyacı olan bayanın gitmesi yasak. O esnada ne yasarsan yaşa. Bunun yanında düşük ücretle çalışmakta isçinin boynuna geçirilmiş bir urgan gibi” diye konuştu. “ÇOCUKLARIMIZA ZAMAN AYIRAMIYORUZ” Yine fabrikada çalışan bir diğeremekçi kadın işçi, mesai saatlerinden dolayı evine çocuklarına zaman ayıramadığını vurgulayarak “Sendikalıçalışmak istiyoruz.Her fabrikada kreş haklarıolmalı.12 saat zorunlu mesaiye bırakılmak istemiyoruz. Çünkü evimize ve çocuklarımıza zaman ayıramıyoruz. Bunedenle talebimiz; 8 saat çalışma ve insanca geçinebileceğimizücretler.Gece vardiyasındakadınlarınçalışmasını kabul etmiyoruz. Ama mecburen yaşamımızı devam ettirebilmek için boynu bükük kabul etmek zorunda kalıyoruz.” dedi ve son olarak şu cümleyi ekledi; “Manisaisçi kenti olduğuiçinekonomik anlamda kiralarındüşmesiniistiyoruz.”