'EN'LERİN ADAMI

Kimi yerler vardır gidip gördüğünüzde güzelliği, görüp döndüğünüzde hayali çıkmaz akıldan; kimi insanlar vardır hayatta imrenilerek bakılan, nazarlardan sakınılan. Kimi de anlar vardır yaşanan, ama… Anlatılamayan. ULUÇINARLAR yazı dizimizde değerli isimleri ve hayatlarını konuk ettik. Dilimiz döndüğünce sizlere anlattık onları ve hikayelerini. Her güzelliğin ona yakışan bir finali olmalı dedik.Bu hafta sayfamızda bir markayı, Erdinç Yumrukaya’yı ağırladık

 “Kimi insanlar vardır hayatta imrenilerek bakılan, nazarlardan sakınılan” sözü tam da bu hafta konuk ettiğimiz Erdinç Şirketler Grubu Yönetim Kurulu Başkanı Erdinç Yumrukaya’yı anlatıyor aslında. Biz sözü daha fazla uzatmadan bırakıyoruz kelam erbabına ve ondan şimdi dinliyoruz,  ismi Manisa ile özdeş Erdinç Yumrukaya’yı ve hikayesini.  Bakkal Veli’nin oğlu diye bilinirdi 1952 yılında Saruhanlı’da doğduğunu belirterek söze başlayan Erdinç Yumrukaya ailesini ve onlarla olan ilişkilerini ise şöyle anlatıyor; “Doğma büyüme Manisalıyım. 3 erkek bir kız olmak üzere 4 kardeşiz. Ben evin en küçük erkeğiyim. Ben çalıştığım, aile bütçesine katkı sağladığım için yüksek tahsil yapamadım. Ben çalıştım kardeşlerim okudular. Anne babayla ilişkilerimiz oldukça iyidir. Ailede müthiş bir birlik beraberlik vardı. Ben annemin ve babamın hiç tartıştığını görmedim. Ailemizde her zaman güler yüz, sevgi ve saygı hakimdi. Babam bakkaldı. Alaybey ve Yeni Cami’de yıllarca bakkallık yaptı. Beni de Bakkal Veli’nin oğlu diye tanırlardı. Babam 67 yaşında vefat etti. Hayatımın en kötü günleriydi diyebilirim. Hala her hafta mezarını ziyaret ediyorum. Babam çok sigara içerdi. Yaşamının son 10 yılında çok hastaydı. Akciğer hastalığı dolayısıyla kendisini 1990 yılında kaybettik. Babam otoriter bir insandı. Çocuklarına her zaman şefkatle yaklaşırdı. Ben de bugün kendi ailemde aynı geleneği sürdürüyorum. Annem şu anda 85 yaşında. Konuşurken insanı gerçekten büyüler. Annemle her zaman ilişkilerim iyi olmuştur. Bugünlere gelmemde onların hayır dualarını almamın büyük önemi var diye düşünüyorum.” Erdinç Manisa’da bir marka haline geldi Küçük yaşta ticaret hayatına atılmak zorunda kalan Erdinç Yumrukaya, o günlerde aslında düşünmese de ticarete atılarak bir markanın ilk tohumlarını da attığını,  bugün varılan noktada “Erdinç Manisa’da bir marka haline geldi” diyebilmenin haklı gururunu yaşıyor. Yumrukaya ileriki yıllarda onu başarılı bir işadamı yapacak yolun ilk adımlarını ise şöyle getiriyor dile; “Babamın iş hayatında sıkıntıya düşmesiyle ortaokulu bırakarak, çalışmaya başladım. Önce bir tuhafiyecinin yanında çırak olarak çalıştım, daha sonra da bir akrabamın yardımıyla pazarcılığa başladım ve yıllarca da yaptım. 14-15 yaşında pazarcıydım. Bugünlere pazarcılıktan geldim diyebilirim. İnsanları tanımayı, kimlere güvenilmesi gerektiğini kısacası hayatı orada öğrendim. Birkaç yıl pazarcılık yaptıktan sonra İzmir’e gittim. Yeni Karamürsel Mağazası’nda erkek reyon şefliği yaptım. Yaklaşık 4 yıl. İşimde başarılı olmama rağmen babamın ısrarına dayanamayıp tekrar Manisa’ya döndüm. Havuzlu Çarşı’da bir tuhafiyecide kalfa olarak çalışmaya başladım. Çalıştığım yerin yan tarafındaki dükkan da satılıktı. O dükkanı 200 bin TL’ye satıyorlardı. Bende para olmadığı halde çarşı esnafının destekleriyle o dükkanı aldım. O dükkanda hem Philips ürünlerini hem de berec pillerini satıyordum. O dönemde de en çok kullanılan şey pildi. Türkiye’nin tek piliydi. İşe tek kişi başlamıştım. Sonra ortağım İsmail Çalışkan hem okuyup hem de bana yardım ediyordu. Sonraları işleri biraz daha büyüttük. İmece usulüyle, olanın olmayanı desteklemesiyle bugünlere geldik. Her zaman gününde aldığım parayı gününde ödedim. Böylelikle bir itibarım oluştu. Beni Havuzlu Çarşı esnafı büyüttü diyebilirim. Çok iyi hatırlıyorum. 25 bin TL’ye ihtiyacım olduğu zaman batarsam onlar da batmasın diye 3 kişi kefil olmuştu. Bir dükkanla başlayan hayatım 37 yılda bu noktalara kadar geldi.” Askerde müzik eğitimi aldı Mecburi çıkılan ticaret yolculuğunda birer ikişer geride bırakılarak başarı durakları sürse de yolculuk,  gün gelmiştir artık vatan borcunu ödemeye. Bandocu olarak yapılan askerlik aslında bir de altın bilezik takmıştır Yumrukaya’nın koluna terhisle birlikte. Erdinç Yumrukaya o yılları ve edindiği yeteneği “Benim bir de müzik hayatım vardı. Askerliğimi de bandocu olarak yaptım 1972’de. 20 ay da orada müzik eğitimi aldım. Askerliğim çok keyifli geçti. Sadece müzikle uğraştım. O dönemde çok orkestra yoktu Manisa’da tüm düğünlere biz giderdik. Şarkı söylerdim. Yaşıtlarımdan çoğunun nişanında ben şarkı söylemişimdir. Kışlık sinemalarda da film başlamadan birkaç dakika önce çıkar şarkı söylerdik. Ama hep arabamın arkasında bir akordeonum vardır.” sözleriyle anlatıyor bizlere.  ‘En’lerin adamı oldu Askerlik sonrası yine devam ticaret yaşamına…  Tabi bu kez enler ve yeniliklerle hep bir adım daha öteye giderek “İş hayatında hep enlere imza attım. Örneğin yılbaşında ilk hediyeyi ben verdim. Müşterilerime yılbaşı kartı göndererek hediyelerini almak için dükkana davet ettim. İzmir’den gelmenin Tümbet avantajıyla ufacık dükkanda hep enleri yapmaya çalıştım. Havuzlu Çarşı’da herkes otururken ben iş yapardım. İnsanlar sohbet etmek, alışveriş yapmak için dükkan önünde kuyruk oluştururlardı. Havuzlu Çarşı’da 10 yıl kaldım. Sonra işlerimiz büyüyünce mağazalar açtık. 37 yıldır Manisalılara hizmet veriyoruz. İşime aşığım. 37 yıl önce tek kişi başlamıştım. Bugün 110 kişilik bir ailenin reisi olmaktan büyük keyif alıyorum.” Başarı ve mutluluğun adı: Halise ‘Her başarılı erkeğin arkasında bir kadın vardır’ demiş büyüklerimiz. Erdinç Yumrukaya başarı merdivenlerini acısı, tatlısıyla hep yalnız tırmanacak değil ya. Onun da var elbet ardında gizli bir kahramanı. O kahramanı, nasıl tanıştıklarını ve aile hayatını  şu sözlerle anlatıyor Erdinç Yumrukaya; “1982 yılında evlendim. Halise Hanım benim müşterilerim arasındaydı. Deodorant almaya gelmişti. O deodorant bizi nikah masasına kadar götürdü. Okulu dolayısıyla 4 yıl arkadaşlık yaptık. Halise benim hayatımdaki en doğru insan. Ona sevgimi anlatmaya cümleler yetmez gerçekten de. Başarım, aile düzenimiz, mutluluğumuz kısacası her şeyimiz Halise’nin sayesindedir. Evlilikte 30. yılımızı geride bıraktık. Çok doğru bir evlilik yaptığımı biliyor ve ona özverisi, istikrarı, sevgisi ve saygısı için çok teşekkür ediyorum. Ben otoriter bir babayım. Çocuklarımla iletişimde hiçbir sıkıntı çekmedim. Diyaloğumuz oldukça iyidir. Her şeyi paylaşırız. Biri Amerika’da biri da Ankara’da okuyor. Onlara eğitim ve disiplin verdiğime inanıyorum. Problemsiz bir aileyiz diyebilirim. Annemle babamın evinde yaşadığım mutluluğu şu anda kendi evimde de yaşıyorum. Evimizde tartışma, yüksek sesle konuşma olmaz. Tabi bunların sağlayıcısı da Halise’dir.”   Ticaretten siyasete Ticari yaşamında emin adımlarla ilerleyen Erdinç Yumrukaya,  gerek siyaset gerek cemiyet hayatında da hep oldu.  Başarıları arasına il başkanlığı, sivil toplum örgütü liderliği ve spor yöneticiliklerini de sığdırmayı bilen Erdinç Yumrukaya o yıllarını ise şu sözleriyle aktarıyor  “Siyasete 1983 yılında girdim. Beni siyasete iten fanatik Manisalılığım oldu. Bazı şeylerin eksik yapılmasına tahammül edemiyordum. Doğru Yol Partisi’nde siyasete başladım. ANAVATAN Partisi’nde siyasete devam ettim. Ersan Atılgan’ın davetiyle partiye geçtim. Atılgan’ın belediye başkanı olmasıyla il başkanı seçildim. Manisa’ya çok büyük hizmetler yaptığımızı söyleyebilirim. Ailede benden başka siyasetçi yok. 1999 yılında siyaset hayatımı Mesut Yılmaz’ın Manisa’da milletvekilliği için önseçim yapma kararından vazgeçmesiyle noktaladım. Sonrasında da hiçbir partiye girmedim. Şu anda partisi ne olursa olsun siyasetçilerin ağabeyi konumuna geldim. 1991 yılında Manisa Genç İş Adamları Derneği (MAGİAD)’ni kurdum. İlk toplantımızı 47 arkadaşımızla birlikte İzmir Efes Oteli’nde yaptık. Devlet büyükleri, bürokratlar, iş adamlarını ağırladık. Derneği protokol listesine soktuk. MAGİAD’da iki dönem başkanlık yaptım. İl başkanı olduktan sonra bıraktım. 1979’da Manisaspor Kulüp Başkanlığı yaptım. Önce Manisaspor Sosyal Komite Başkanı, sonra da başkanlık görevi yaptım. Küme düşeceği sırada başkan oldum.  Kulübümüzün ciddi şekilde amigosuydum. O dönem özverili çalışma ve gayretimizle kulübümüz küme düşmedi. Çok keyifli aynı zamanda da stresli yıllardı. 27 yaşında kulüp başkanı oldum. Türkiye’nin en genç kulüp başkanıydım. 3 yıl yönetimde kaldım.”   SAĞLIK Sağlığıma çok dikkat ettiğim söylenemez. Sigara kullanmıyorum. Ara ara nargile içiyorum, ama artık onu da içmemeye çalışacağım. İlaç kullanmamaya çalışıyorum. İlaç kullanmak yerine bana iyi gelecek ortamlarda bulunmaya özen gösteriyorum. Doktorlar bu özelliğimi çok sevmiyor. Rutin sağlık kontrollerimi yaptırırım. SPOR Spor yapmayı seviyorum. Yürüyüş, step yapıyorum. Saunaya giriyorum. Düzenli spor yaparım. Spora vakit ayırırım. YEMEK Yemekle aram iyidir. Yaşım dolayısıyla ağır yemeklerden uzak durmaya özen gösteriyorum. Sebze yemeklerini yiyemiyorum. Pırasa yemeği sevmediğim yemeklerin başında gelir. En sevdiğim yemekse kuru fasulye. Balık yemeye özen gösteriyorum. HOBİLERİ Araştırmayı, okumayı, gündemi takip etmeyi çok seviyorum. Spor yapmak da hobilerim arasında. En büyük hobimse akşamları tavla oynamak. Ailemle yazın 10 günlüğüne tatil yapmayı, tura çıkmayı da çok seviyorum. Çalışmak da en sevdiğim şeyler arasında aslına bakılırsa. TAHAMMÜL EDEMEDİKLERİ Dedikodu ve yalana tahammül edemem. Geriye dönüp baktığımda hayatımda hiçbir pişmanlığım yok. Hayatımı dolu dolu yaşadım. Her anını değerlendirdim.