Yazıya Grigory Petrov’un bir sözüyle başlayacağım. ‘’Devletlerin güç ve zaafı, milletlerin ilerleme ve yozlaşması, yalnızca devlet adamlarının ehil oluşlarından ve yönetim kabiliyetlerinden kaynaklanmaz. Yöneticiler iyi veya kötü olsunlar, onlar kendi milletlerinin birer yansımasıdırlar. Onlar, milli ruhun birer kopyasıdır. Onlar, halk kitlesinin içinden doğmuştur. Bir millet nasılsa, devlet adamları da onlar gibidir. İşte bu nedenledir ki, eskiden beri her millet, layık olduğu iradeye ve devlet adamlarına sahip olur denilmiştir.’’ *** Bu söz ile başlamamın sebebi, insanların her yerde isyan etmeleri. Herkes bir suçlu arıyor ama asla dönüp kendine bakmıyor. Bu Grigory’nin bu sözünde en çok hoşuma giden ve gerçek gelen kısmı ‘’onlar halk kitlesinden doğmuştur.’’ İçimizde doğan büyüyen bizden birilerini beğenmemek aslında, kendimizi de beğenmemek oluyor. Kendimize halk olarak nasıl buraya geldik diye sormuyoruz. Şunun ya da bunun yüzünden diyoruz. *** Ülkemde her dönemde halk tarafından memnuniyetsizlikler yaşanmış. Ama asla bir şey değişmemiş. Neden? Kimse elinde sihirli bir değnekle gelmeyecek. Biz halk olarak değişmediğimiz sürece, asla yöneticileri beğenmeyeceğiz. Siyasette insanlar arkasında durdukları parti haricinde diğer bütün particilere ve o partiyi destekleyenlere, öcü gibi bakıyorlar saygı sıfır. *** Benim desteklediğim bir parti yok. Ama genel olarak yapısını beğenmediğim bir partinin belediye başkanı, halk için muhteşem şeyler yapmış. Bunu görmezden gelemem. Ama 100/1 içinde oy vermem orası ayrı. İnanın hemen hemen her partinin kendine has özel yaptığı kıymetli şeyler var. Bizlerde istiyoruz ki, sadece biri her şeyi mükemmel yapsın. Ama öyle bir şeyin gerçekleşmesi mümkün mü? *** Mesela x partisi bir şehirde çöpler için bir faaliyet başlatıyor. Bizler çöp atmaya devam edersek, kişinin yaptığı faaliyeti nasıl fark edeceğiz? Ya da x partisinin yanlış yaptığını düşünüyoruz. Bizler çoğunluk doğruyu yapmadıkça nasıl yanlışı fark ettireceğiz? Yani mesele, partiler veya yönetenler değil. Bizleriz. Bizlerin yaptıkları ya da yapmadıkları. Bizler halk olarak değişmedikçe, daha çok eleştirilir ve eleştiririz. Vesselam.