Arka bahçesini bilmediğimiz hiç kimseye, 'İyi insan' diyemeyiz. 'İyi insan' ya da 'kötü insan' diye bir şey yok aslında. Her insan farklı konularda iyi, farklı konularda kötüdür... ve tabi iyilik-kötülük kavramı kişiye göre değişir. Aynı türden ama farklı özelliklere sahip canlılar oluşumuz da bundan dolayı değil mi? Farklılıkları kabul ettiğimiz takdirde; iyi-kötü, doğru-yanlış, güzel-çirkin, savaş-barış, bla bla bla.... dengesini kurarak, dünyayı yaşanılır hale getirebiliriz. Herkes kendine özgü, biricik yaratılmış canlıdır. Kendimize yapılmasını istemediğimiz bir şeyi, bir başkasına yapmadığımızda, önüne iyi-kötü kelimelerini ek getirme gereksinimi duymadan, en yalın hali ile 'insan' oluruz. Bizler her insanın ayrı bir yapısı, özelliği, kişiliği, saplantıları, amaçları, hayalleri olduğunu kabul etsek; böylesine farklı insanları kendimize benzetmek için uğraşmayız. Birçok insan, kendine benzetmek istediği kişiye önce güzellikle yaklaşıyor; olmadı mı baskı ve şiddet yolunu seçiyor. Unutmayın ki; sevdiklerimizi kendimize benzetmeye çalıştığımızda onları uzaklaştırırız. Herkesin bizim gibi düşünmesini, bizim inandığımıza inanmasını bekleyemeyiz. İnsan olmayı, insanlara sevgi, saygı duymayı, onları anlamayı seçmek yerine, tiranlığı yeğliyoruz genellikle. Her ırkın kendisine göre üstünlüğü, her dinin kendisine göre kutsallığı, her insanın doğruları vardır. KİMSE KİMSEYE BENZEMEK ZORUNDA DEĞİL! Koyunlar sadece cins olarak farklıdır. Bu yüzden sürüler halindedirler ve devlet kurmazlar. Öküzler de öyle… Özgürlük ve bağımsızlık mücadelesi yapan koyun ya da öküz yoktur mesela. İçlerinde kasabın bıçağını yalayanlar bile çıkabilir hatta. Tarihte 'koyun uygarlığı', 'öküz medeniyeti' yoktur ama insanların kurduğu binlerce kent, medeniyet vardır. İnsanlar arasındaki farklılıklar çok sayıda uygarlık yarattığı gibi kanlı savaşlara korkunç katliamlara da neden olmuştur. Bireysel bir seçim ötesinde anlamı bulunmayan din, insanları düşman gruplara ayırmış ve yaklaşık bir milyar insan din savaşlarında öldürülmüştür. Yıl 2020 ama din kaynaklı cinayetler devam etmektedir. Hayatın güzelliği, dünyanın renkleri insanın farklı olmasındandır. Ne herkes bize benzemek zorundadır, ne de biz diğerlerine uymak zorundayız. Farklılıkları anlayarak barış ve huzur içinde yaşamanın iki yolu vardır. Birincisi aklı kullanmak… Bunun için ehliyet almak gerekmiyor. İkincisi ise; bize uymayan insanlarından uzaklaşarak, kendi huzurumuzu korumak. Yargılamayı çöpe atıp, anlamayı ve sevmeyi seçmek yetmez mi? Tabii anlamak ve anlaşılmak için açık ve net insan olmak, en olması gereken bir özellik olduğunu da hatırlatmak, tam da bu noktada çok önemli değil mi? Kendimizi farklı göstermeye ihtiyaç duymadan, farklılıkları kabul etmek ilkemiz olsun....