Sevgi de Ekmek Gibi Bir İhtiyaç Yemeden içmeden yaşanamayacağı gibi sevmeden, sevilmeden de yaşanmaz. Yaşanır belki ama insanca olmaz. Sevgi, ekmek gibi, su gibi temel bir ihtiyaçtır. *** Kentler büyüdükçe insanların yalnızlaştığını, insanlar çoğaldıkça sevgilerin küçüldüğünü üzülerek gözlüyorum. Bu gözlemlerimi dostlarımla sıkça paylaşıyorum. Sevgi üzerine konuşmak, yazmak, sevmek kadar güzel oluyor. Yazarken bile insanın yüzünde bir gülümseme beliriyor, insan hep sevdiklerini anımsıyor. “SEVGİ KARIN DOYURMAZ” DİYENLERE YANIT “Sevgi karın doyurmaz” diyenler var. Yaşamak sadece yemek içmektir, bunu sağlayan da paradır diyecek kadar maddeci olunduğunda sevgi anlamsız gelebiliyor. Oysa her şey sevgiyle başlar. Önce kendini seveceksin. Kendinle barışık olacaksın. Kendini sevmek yetmez; aileni, evini, mahalleni, komşularını, kentini, ülkeni ve yurttaşlarını, sonra da dünyayı ve tüm insanları seveceksin. Sevdikçe yaşamın anlam kazandığını, hayata daha bir dört elle sarıldığını göreceksin. Sevgiden bıkılmaz; sevgiden bıkan, yaşamdan bıkmış olur. KENTİ SEVMEK, ÇÖPE DE AĞAÇ DİKMEYE DE UZANAN BİR DUYGU Bir kenti sevdiğinizde ona bakışınız değişir. Yerdeki çöpü almak, ağaç dikmek, dikilen ağaca su vermek, bu kent için düşünce ve proje üretmek zevk verir. Sorunlara bile sevgiyle yaklaşmak çirkinlikleri yok etmeyi kolaylaştırır. KOŞULSUZ SEVGİ VE BENİM GİBİ DÜŞÜNMEYENİ SEVMEK Sevgi koşulsuz olmalı. Senin gibi düşünmeyeni sevmek, insanı yücelten bir davranıştır. Bir dostum “Koşulsuz sevmeyi kabullenememişken bir de benim gibi düşünmeyeni sevmeyi nereden çıkardın?” dedi. Oysa benim gibi düşünmeyeni sevmezsem, sevgi konusunda kendimi koşullandırmış olurum. Hem kendi yolumu hem de onun yolunu kapatırım. İnsanı yücelten, köprüleri yakmak değil, yeni köprüler kurmaktır. *** Benim gibi düşünmeyenlere kapıları kapatmak yerine, neden farklı düşündüklerini anlamaya çalışırım. Çünkü içimde her zaman şu kuşku var: “Ya ben yanlış düşünüyorsam?” İNSANI YÜCELTEN SEVGİ Sevgi yalnız insana değil, toprağa, ağaca, daldaki böceğe, patlayan tomurcuğa, akan suya, uçan kuşa, var olan her şeye yönelmelidir. İnsan sevdikçe yücelir. Siz de sevin; sevdikçe insanın nasıl yüceldiğini ve yaşamın nasıl anlam kazandığını göreceksiniz.