İKİ ŞİİR

Satırlarla değil, dizelerle anlatayım istedim derdimi.

Köşe yazım yerine, iki şiirimi paylaşıyorum köşemin okuyucusu dostlarla.

Arada bir şiir yazmak ve paylaşmak güzel oluyor. Yazdıklarımı beğenen dostlar olunca da yeni şiirler çıkıyor ortaya.

İşte size aynı gün yazılan iki şiir:

SİPİL’İN ZİRVESİNDE
sipil’in zirvesinden

kuzeye 

gediz ovasına bakıyorum

gediz ağlıyor 

ben ağlıyorum
sipil’in zirvesinden 

doğuya

yükselen dumanlara bakıyorum

çöplük yanıyor

ben yanıyorum
sipil’in zirvesinden

kuzey bayıya

taşa dönüşen niobe’ye bakıyorum
taşlaşmış yürekler geliyor aklıma

kahroluyorum
sipil’in zirvesinde susuyorum

sesinizi duyuramıyorum
sipil’in zirvesinde ağlıyorum
sipil’in zirvesinden

görüyorum

pelops atlı arabasını sürüyor batıya doğru
fildişi omuzlu yiğit 

uygarlık ekiyor

fildişi omuzlu yiğit pelops
gitti gidiyor batıya doğru

uygarlık ekiyor
sipil’in zirvesinden 

bakıyorum

yanıyorum

ağlıyorum

üşüyorum
      
        yorum
      
        yorum

bi yorum yapamıyorum
sipil’in zirvesinde 

yalnız başıma ağlıyorum…


YALNIZ ADAM
eskiden,

çok eskiden de değil
anımsadığıma göre

tek katlı bahçeli

şirin bir manisa evi vardı bu sokakta

şimdiyse üzerime çullanan
koca bir apartman…



eskiden ağaçlar vardı
şimdi beton



eskiden pencerelerde saksılar vardı

saksılarda çiçekler açardı

şimdi tüm pencereler kapalı



eskiden güleç yüzlü komşular vardı 

selamlaştığım

şimdikileri tanımam



eskiden köylüydüm

sokaklarda çoğalırdım
şimdi kentliyim
kalabalıklar içinde yalnız
yalnız kaldım…