Değerli dostlar, yılın son günlerine geldik. Bir hafta sonra yeni bir yıla başlayacağız. Acısıyla tatlısıyla bir yılı daha bitiriyoruz. 2024 yılından pek memnun değildik. İstemediğimiz, içimize sinmeyen olaylar oldu. Yeni yılın, bir önceki yıldan daha umutlu, aydınlık, güzel olmasını diliyorum. Gelenin, gideni aratmamasını umuyorum. Bu haftaki yazımı yine sosyal medyadan aldım. Yazının içeriği ve iletisi, günümüz olaylarına ve insanlarına çok uyduğu için paylaşmanın ve siz değerli okuyucularımıza aktarmanın yerinde olduğunu düşünüyorum. *** Gelelim ilginç yazımıza. Olay 1506 yılında Almanya’nın Frankfurt kentinde yaşanır. Almanya’nın farklı bir kentinden Frankfurt’a gelen bir tüccar, burada içinde 800 altın olan çantasını kaybeder. Yoldan geçen bir marangoz da tesadüfen bu tüccarın çantasını bulur. Son derece dürüst, güvenilir ve inançlı biri olan bu marangoz, çantayı bulduğunu kimseye söylemez. Çünkü bu kadar çok altının kaybının farkedilmemesinin mümkün olmadığını düşünür. Bu içi altın dolu  çantanın sahibinin bunu mutlaka arayacağını düşünür. *** O günün koşullarında 800 altınla neler alınabilir? Örneğin o zaman için 40 altınla iyi bir at satın alınabilir. Dolayısıyla 800 altınla 20 at alınır, bir taşıma filosu bile kurulabilir. Marangoz bir gün kiliseye gider. Kilise rahibi, Frankfurt’a gelen bir tüccarın 800 altın kaybettiğini ve bulanın 100 altın ile ödüllendirileceğini duyurur. Bunun üzerine marangoz, bulduğu çantayı getirir ve kilise rahibine teslim eder. Altın dolu çantasının bulunduğunu duyan tüccar, kiliseye gelir ve çantayı alır. Ancak çantayı bulana vadettiği 100 altını, marangoza ödemek istemez ve durumu geçiştirmek için marangoza 5 altın vermeye kalkar. Marangoz, tüccara sözünü tutmasını söyler. Açgözlü tüccar, vadedilen 100 altını vermemek için çantasında 800 değil 900 altın olduğunu söyler. Marangozun çantadan altın aldığını ima eder. *** Tüccarın bu sözleri üzerine kilisenin rahibi ayağa kalkar ve marangozu tanıdığını, onun dürüst ve güvenilir bir adam olduğunu, asla böyle bir şey yapmayacağını söyler. Tartışma kızışır. Bu durum üzerine kilisenin rahibi, tüccarı ve marangozu Frankfurt mahkemesine götürür. Yargıç, süreci hemen başlatır. Tüccara, elini İncil’e koyarak 900 altın kaybettiğine yemin etmesini söyler. Tüccar, tereddüt etmeden elini İncil’e koyar ve yemin eder. Yargıç bu kez marangoza, 800 altın bulduğuna yemin etmesini söyler. Marangoz da elini İncil’e bastırarak 800 altın bulduğunu söyleyerek yemin eder. Herkes merakla yargıcın kararını bekler. *** Yargıç, her şeyin gün gibi açık olduğunu belirterek “Tüccar, 900 altın kaybetti; marangoz, 800 altın buldu. Yani marangozun bulduğu çanta, tüccarın değil. Dolayısıyla marangozun bulduğu para, sahibi çıkmadığına göre marangozun kendisine aittir. Tüccar ise  kaybettiği  900 altınını aramaya devam edebilir.” der ve kararını böyle duyurur. Fakir ama dürüst, güvenilir ve kanatkar bir marangoz, adil bir yargıç tarafından ödüllendirilirken öbür yanda da gerçek hakkını reddeden açgözlü, cimri, düzenbaz bir tüccar, adil bir yargıç tarafından cezalandırılır. Bu olay, Frankfurt tarihine bu şekilde geçer. MAZLUMUN AHI YERDE KALMAZ Evet, bu olaydan çıkarılacak çok ders var. Cimrilik, gün gelir o cimriye zarar verir. Açgözlülük, o açgözlünün başına bela olur. Hakkına razı olmayanın da canı çok yanar. Mazlumun ahı yerde kalmaz. Haksızlığa uğrayanın hakkı mutlaka teslim edilir. Kanaat sahibi kişi, her türlü ödülü hak eder. Hani çok güzel bir söz vardır: Ey dost! Kul hakkı nedir bilir misin? Allah, yarına bırakır; ama yanına asla bırakmaz! MUTLU YILLAR İşte böyle değerli dostlar… Çevremizdeki kötülerden, kötü niyetlilerden, açgözlülerden, doyumsuzlardan, çıkarcılardan uzak durmak dileğiyle yeni yılın sağlık, mutluluk, esenlik, bolluk, bereket getirmesini diliyorum. Gelecek günlerimiz, bu günümüzden daha aydınlık ve umut dolu olsun. Tüm okuyucularımıza mutlu yıllar diliyorum. Sözün Özü: Kime yeteri kadarı az gelirse ona hiçbir şey yetmez. Epikuros